Ο μόνος άνθρωπος που αγάπησα στη ζωή μου ήταν ο πρώην θυρωρός της πολυκατοικίας που εμένα Γιατί ήταν ο μόνος που ενδιαφέρθηκε για το τι κάνω στη ζωή μου και το από πού βρίσκω τα λεφτά που χρησιμοποιώ για να ζω καλά την ώρα που όλοι οι άλλοι αδιαφορουσαν για την ζωή που κανω και αυτό με υποχρέωνε να κάνω όπως αυτή η γυναίκα στην ταινία του Δαλιανίδη που έστελνε {δήθεν κατά λάθος) τις γούνες που αγόραζε στον γείτονα θέλοντας να κεντρίσει το ενδιαφέρον που αυτός δεν είχε για την ζωή της.
Εννοείται ότι όλα αυτά τα χρόνια κρατούσα τους τόνους χαμηλά και έκανα ότι δεν καταλάβαινα επειδή λυπώμουνα έναν βιοπαλαιστή που είχε να θρέψει 3 στοματα.Και φυσικά αυτός δεν λυπώτανε εμένα που σήκωσα στις πλάτες μου το βάρος της κρίσης την ώρα που οι Σαμαράς και Βενιζέλος και Στουρνάρας δεν συνησφέρανε σε τιποτα.Απλως βάλανε εμένα να πολεμήσω σα λιοντάρι προκειμένου να σώσω αυτά που οι ίδιοι διαλυσανε.Και φυσικά τα γεγονότα με δικαιωσαν.Και Κρατησαν την ζωή την δικια μου σε ένα επίπεδο ενώ την ζωή του θυρωρού την εξαθλίωσαν..Αφού την ώρα που εγώ πολεμούσα για να σώσω την χώρα και τον εαυτό μου αυτος απλώς έβλεπε τηλεόραση και πετούσε σκουπίδια και.. έκανε μικροβαψιματα..Συνήθως οι θυρωροί είναι θρασύδειλοι γιατί τά βάζουν με τους κατοίκους που τους θεωρούν ακίνδυνους και στέκονται σούζα μπροστά σε αυτούς που τους έχουν για επικίνδυνους...Έστω και αν οι ακίνδυνοι τους φέρθηκαν καλά ενώ οι επικίνδυνοι τους ΦΕΣΩΣΑΝΕ....TUTUGI (Σήκωσα στους ώμους μου όλο το βάρος της κρίσης)
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου